Kalendarz żydowski

Rok żydowski jest księżycowy. Oblicza się go na podstawie faz księżyca. Kiedy Izraelici mieszkali jeszcze we własnym kraju jako samodzielny, niezależny naród, Sanhedryn (Sąd Najwyższy) natychmiast po otrzymaniu wiarygodnego świadectwa, że po nowiu pojawił się na niebie sierp księżyca, obwieszczał uroczyście początek miesiąca. Wysyłano wtedy czym prędzej posłańców do wszystkich gmin, aby podać dokładną datę, co pozwalało przestrzegać terminów świąt. Posłańcy byli w stanie przemierzyć tylko kraj Izraela, by w odpowiednim czasie dotrzeć na miejsce. Żydzi żyjący w diasporze nie otrzymywali takich wieści, i dlatego obchodzili każde święto przez dwa dni, aby mieć pewność, że jeden z nich jest właściwy.

Chociaż od dawna istnieje precyzyjnie ustalony kalendarz i wszędzie na świecie znane są właściwe daty, Żydzi w diasporze do dziś obchodzą każde święto "podwójnie", przez dwa kolejne dni, podczas gdy mieszkańcy Izraela świętują tylko jeden dzień. Żydzi należący do nurtu reformowanego uznali jednak, że nie ma sensu świętować przez dwa dni, skoro znane są dokładne daty, toteż i u nich święto trwa tylko jeden dzień. Z kolei zgromadzenie rabinów konserwatywnych w 1969 roku pozwoliło swoim gminom postępować wedle własnego uznania. (...) Jedynym wyjątkiem jest Nowy Rok, który nawet w Izraelu obchodzi się przez dwa dni. Niektóre gminy reformowane zdecydowały się na świętowanie dwóch dni Nowego Roku, dzięki czemu postępują zgodnei z praktyką obowiązującą w Izraelu od dawien dawna. Ortodoksi odrzucają wszelkie zmiany w kalendarzu świąt.

Leo Trepp, Żydzi. Naród-historia-religia, wytłuszczenie moje